Barikat

[ah real monsters!]

Bırakma Beni

Sensiz geçen günlerimin ne tadı var ne tuzu! Yaşıyorum böylece her gün ölerek. İnsanlar içinde mazlum bir çocuk gibi acı çekerek. Duyuyor musun sevgilim; Yalnızım ben; üzgünüm ve de mutsuzum ben. Yaşıyorum böylece her gün ölerek. Yığınlar içinde her günüm kabus gibi geçer yaşamak, için yaşamak! Sevgilim söyle neden bıraktın beni; Yalnızlığa mahkum bir başıma beni? Gözyaşı çölünde gece oldu yine bak, yağmur yağıyor! Ama gezilmez ki sokaklarda sensiz; Yavan ve yalan; yavan ve yalan tüm bu yaşananlar. Boşa geçer günler gözüm karardı; Anlamsızlık kapladı tüm ruhumu; karanlığa çeken beni yiyip bitiren

Mektuplarını okuyorum; mektubun elimde; Gün ve gün yazılmış gözyaşı kokan. Fotoğrafın işte -yaşam kokan sevgilim- elimden düşmez. Söz vermiştim sana ‘umudun ölmez’. Bir çocuk gibi safça güleceğim; hep güleceğim! Hayır, hayır sevgilim; gözyaşım engel buna; gülemem ha! Veremediğim yanıt bir başkası! İşte elimde mektubun: 'Sevgimle mi öldürüyorum seni ben sevgilim; Sevgimle mi boğuyorum seni ben' diyorsun. Gözyaşıma hakim olamıyorum sevgilim; İçim içimi yiyor, daralıyorum ben. 'Gel yanıma sevgilim, sarıl bana' diyen, ‘Seni seviyorum' diye başlayıp giden. Seni seviyorum, seni seviyorum! Duy beni ne olur ‘seni seviyorum ben’ yapayalnız burada, Karanlıkta. Değil bu sevgilim, yaşam bu değil; Yaşam sensiz güzel değil sevgilim.


Sanma sakın göremem buradan sevgilim; Sil gözlerini ne olur dayanamam ben. Sen hep mutlu olmalı, sen hep gülmelisin. Söz vermiştin bana: Güneşli bir günde kaçacaktık çocuklarla uzaklara, ormana! Salacaktık gökyüzüne uçurtmaları biz! Gülecektik hep biz, gülecektik sevgilim. Düşler bozuldu, güller soldu burada. Kırıldı kolum, döküldü yaprağım! Hatırla sevgilim, hatırla yağmuru; Sağanak gibi aniden yağan yağmuru. Sarılmıştın bana sen yağmur altında coşup; Bırakmıştık kendimizi...! Ne var, ne yok üstümüzde çıkarıp attık; Saatlerce sevişmiştik o gün yağmur altında! Cennetteydik biz, seninle ormanda, yağmur altında. 'Yaşamak çok, çok güzel' demiştin. Değil sevgilim, değil bir tanem; Sen ölünce sevgilim öldü dünyam; Sevgilim benim de öldü dünyam!


Bırakma beni! Bırakma ne olur sevgilim; sensizliğe, yalnızlığa, gözyaşına Sensiz geçmez bu günler sevgilim; Ben sensizim, ben yalnızım, yalnızım; Ben yalnızım, yalnızım ben, yalnızım!