 |
 |
 |
||||||||
|
|
||||||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||
|
SOLUK MAVİ NOKTA
RAPTOR Merhaba insanoğlu, Ben sıradan bir arkadaş, Bu dünyada önemsiz, Galakside bir hiçim, İçimde evren var, Fakat benim kudretim yok, Ne yollar aşmaya, Ne sayfa açmaya, Yeniden başlamaya. Kafanı kaldır ve bak, yukarılara, Yıldızlar bizden çok uzak, Küçük bir noktayız bu evrende, Bütün bu gezegenler her daim çevresinde güneşin, İnsanoğlu doğar, günü gelince ölür, Tıpkı, bize hayat veren bu yıldızlar gibi, Sazımız elimizde, yazılan kader mi? Hayat bir tedbirdir, biter zaman geldiğinde. Fakat, tüm mesele ne? Bir gün gitmek mi cennet ya da cehenneme? Yaşarken görmeliyim, yaşarken düşmeli, Yaşarken sevmeliyim, yaşarken ölmeli. İnsan, acıyı her yerde tanır, Bu bir rüya mı?, Ya da bir sanrı? Düşüncelerim için affet beni tanrım, Sanırım sonrası koca bir karanlık... Bu masalın bir sonu yok inan, Konu çok inan, Bizim kafamıza takılan, Hayatta kalır ayakta kalan, Ölür aç olan, Gerisi de koca bir yalan. Bu sınavın bir sonu yok inan, Soru çok inan, Giderek azalıyor zaman, Bizim gezegenimiz yok olan, Gözünü aç ulan, Kararıyor koca bir cihan. Giderek yok olan bir dünya! Sebebi bitmeyen bu hırs, Sürekli verdiğimiz hasarlar, sürekli savaşlar, sonunda haykırışlar Artık son bu çırpınışlar, sağlamazsak barışı. Karıştı mevsimler, kalmadı yazı kışı, Devamlı verdiğimiz zararlarla, Bu yorgun gezegenin yavaşladı kalp atışı. Bizim yüzümüzden evet, Bu gördüğün güneşin belki de son batışı, Öyle nankör ki insanoğlu, Anlayacaksın aslında, bir baksan kuş bakışı, Yok olmuş ormanlara, Her yanımız kapkara, Onu her geçen gün öldürüyor, kalbinde büyüyen kocaman bir yara. Bu masalın bir sonu yok inan, Konu çok inan, Bizim kafamıza takılan, Hayatta kalır ayakta kalan, Ölür aç olan, Gerisi de koca bir yalan. Bu sınavın bir sonu yok inan, Soru çok inan, Giderek azalıyor zaman, Bizim gezegenimiz yok olan, Gözünü aç ulan, Kararıyor koca bir cihan. Yoruldum artık patron, Yalnız bir kuş gibi oradan oraya savrulmaktan yoruldum, Bana ne yapmam gerektiğini söyleyen bir dostum olmadı, Her şeyle tek başıma savaşmaktan usandım artık, En çok da insanların birbirine kötü davranmasından bıktım, Dünyanın her yerinden yüreğime doğru akan acılardan bıktım, Çok yoruldum, Bu acılar saymakla bitmez, Sanki kafamın içinde kırık camlar var, Sürekli battığını hissediyorum, Beni anlayabiliyor musun? Evet John, galiba şimdi anladım, Yine de senin için yapabileceğimiz bir şey olmalı John, İstediğin bir şey mutlaka vardır, Biliyor musunuz? Ben hiç sinema filmi seyretmedim... 10 Şubat 2020 / Antakya & İstanbul |
 |
|
||||||||
 |
|
|||||||||
|
|
||||||||||
 |
|
|||||||||
|
|
||||||||||
 |
|
|||||||||
 |
|
|||||||||
|
|
||||||||||
|
|
||||||||||
 |
|
|||||||||
 |
|
|||||||||
 |
 |
|
||||||||
 |
|
|||||||||
|
|
||||||||||
 |
 |
|
||||||||
 |
 |
|
||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|