Raziel

[ah real monsters!]

Mekan-ı Cehennem

Gözümün önündeki ilk perdeydi hayat
Kan çanaklarında yaş akıttım, paslı kalplerinde yattım
Uykularım kabustu!
Bir çığlık tetikledi zihnimi sinir krizlerinde yaş 11,
Hastane koridorları yalnız koştuğum bir bahçe –çiçekler yeşil-
Toz pembe düşleri kurmak için Da Pollyanna’lar geldi geçti yolumdan
Ama gecelerimde hep bir katilin adı seçildi
Nedense;
Uçurtmalar yırtık ve sahilin ucunda bir hüzün şimdi
Kırık hayallerimse, cebimde kazandığım misketlerin rolünde..
Oysa, hayatın dikenli yollarında ben sevincin adını karalarken bu yüzlerle kardeştik!
O yüzler hep güleçti..
Şu güneş battı ve kardeş kardeşi vurdu sokağım kan koktu
Bir çocuk evine kapandı, adına ağladı,mevsimler döndü Sonbahar!
Dur daha sevinci yaşamadan girdiğim kuyuda kaçıncı elveda
Her güne dikilen kaçıncı mum bu merhabanda ve de bin duanda?
Büyüdüm ; derken elimde kalan bir çok kirli hatırayla
Mısra olup süzüldüm tek tek armonilerimin semasına..

Nakarat:
Mekan-ı Cehennem bir dünya ve bir oda
Bu varoluş, bir kayboluş, aslı kan, son duman nefessiz
Sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz
Zaman biziz! –birimiz galibiz.. Çaresiz....

Raziel (VERSE):

Ufacık bir düş yarattı ve kaçtı aynalardan gerçeği yok saydı,
Sevgiyi kanattı elleriyle doğurdu ancak;
Sancaklara diktiği her ritimde bir eksik,
Yazdığı her satırda kör bir çocuk vardı ; tuttu elimden çekti kendine..
Yorgundu, hasta düştü bir kış günü vuruldu tek bir sözle
Yarattığı mabet mateme döndü,
Şaraba baktı doğacak güneşi..
Elyel geceleri kör dumandı bende izledim,
Pandomimlerimle bir öykü yarattım
Şeytan’la Dansa kalktım ve sarıldım hayata..
Gözlerini kaparken tuttum kolundan soktum harflere
Kelimeler yoruldu fakat ben yorulmadım söylemekten,
Ben Emin’dim, Ben Raziel’dim.
Depresif bu alemin içinde akli dengemi yitirip
Suikast notları tuttum kendime –kindi mürekkebim..!
Bıktım sabırdan! Kestim umudu hayattan ve yazdım..
Ölüm kokardım adımı binlerce yıl önceden çıkardım
Sakladım içimdeki çocukları kalbimin odalarına
Tek bir süngü ile bir mısrada, koştum soyut savaşlarıma

[ah real monsters!]

Mathilda

kederle uyan bu güne yüzünde çürümüş gecenin izleriyle
sesini kıs zihninin ve bütün benlik sorgularını kapına dayanan
o çift el silah sesiyle öldür aslı kayıp bir öyküdür bu
özünde sen silik bir cennet hayalinin sınırlarında raks ederken
kanar hüzün reallerin sağır gidip gelirken
her gününde aynı kabusun yolunda
cevapsız kaldığın bu hayat dramasında kaybederken
kayıp zamanı varsayıp da sarhoş insan zihnimin inceden dumanlı
krizlerinde peki sen nerdeydin
ayaklarıma çift pranga vur kelamın bayraklarını indir yarıya
tüm betimler sussa da dilime özgürlük mühürlerini yeğle
bavulumda armonilerim suskun hala kalp krizlerimle eşdeğerken
son kez bir sorgusun harabe ruhuna
giderken o bir şarap damıt ölüm tadında

doğ mathilda kollarımda hasretin küçük bebek
sesimde özlemin kokar ve mutluluk yatak döşek
sancılar kelepçe adıma tüm sokaklar emanet
sonbahar deminde kalbim gözlerim yitik tibet


kalan nedir bakar bir körmüyüz satar ölür müyüz
huzur görür müyüz savaş içinde kördüğümmüşüz
sıyır ki tenini yaşamın içinde hep bu nağmeler var
suratlarında sin melankolik travmalar
beni de dünde bırak koluma bir kelepçe tak
bugünde yandı közüm sözümden dönemedim real özüm
bilir kişiydi bir tek iyilik uğruna
triplik dostluk örneği mutluluksa hep bölüm bölüm

sen ki acının yadigarısın ve pelikan beşiklerinde sallanan
hüzünün umuda haykırışlarındasın
tasvirin tabi bir rapin hatim bu düş senin
kadim sevişlerinde dünya kan kusarken eylemin
melodisel figürlerinde masum bir bebek yatar
doyar bu renge çizilen tüm hazin kokan satırlar
kesik nefeslerinden ince armonim sızar
karanlık bir odaydı kalbim duvarlar ve tablolar

[ah real monsters!]

Nefes

Emin (VERSE):

Bu gece bırak beni Raziel, zihnimde cinayet sahneleri
Kan kokanlarından, bilmem hatırlatabildim mi?
Eski patika yollar hani şu karanlık dar sokaklar,
Daha ipucu gereklimi ne olur sen üstüme geldikçe daha da çok üşüyorum..
Biraz önce saydım tam 7 şişe vurulmuş iki saatte de onca hap
ve ben şuan tıpkı şişede yüzen bir balık gibiyim...
zaten kimse kapımı çalmaz şurada ölür giderim
uzansam ne olacak? Derin bir uyku sonrasında yitik bir rüya....
..hep aynı döngü, hep aynı alem,
hep aynı ben ve de hep aynı sen
gülümsemek yasak mı? Ölümsemek meşru iken bu zamanda
sözümde sek duble kafiye, tek dikişte tek kurşun yaksın!
Alsın bıraksın yaralasın .. senide benide herkeside!
Tozlu rafta bedenim dargın,
Yazdığın her kelamda vardım
emin ol Emin yazar çizer
“yaralama” derdin karalamalarıma..
Köprü altı sokaklar kir yüzlü günah kokan arkadaşlar
Simsiyah bir perde kapatın! –konuşamayacak kadar zayıfladım
Hayallerimi tersten giydirdiler ellerimde bir çift göz ağlak!
Sinistra Istanbul –Yeter anlattığın Faşistanbul..!
Uzandığım yatağa bulaşan onca hayal israf olan
İstifra ettim yediğim her armoniyi şimdi derin bir sessizlik lütfen..

[ah real monsters!]

Kriminal İfadeler

Tek göz odada bir kalemde canini aldi melodim
Ve bir kelamda sandiktan çikan bütün bu armonimde,
Dizenin sonuna 3 nokta koysun kaderim, olsun!
Özgürlügün adidir nisroc; karanligima isik tutsun!
Sokak sokak yas biraktim kustepe-
Ve bir okul sirasinda ögrendim dayak hangi sebeple..
Gezerken korktum silahlar birinin ensesinde
Kuytularda torbalar ve gölgesinde sakli!
Ben;
Biraktim derken kapandim odama erkenden,
yoktum hangi sebepten yoksuluz hangi dertten?
Kaos ölüm, paran hükümdü ! aldin sokaklari
Poligamik ticari ailen satti tüm inançlari
Harfler hangi kaliba sigsa hangi notumu yazsam
Ve sanki krizim azdi, ben birazda kriminalsam
20 senede çernobil ve iç savastan
yansiyan bu tablo Raziel tamami saydam!

Nakarat:

Savas, zafer yakinda tüfek omuzda
Sokakta degil cehalet kilitli hep suurda
Baris tam suramda sunaklarimda bir demet gül
Kopar dalindan çünkü her beden sokakta çürür

Verse02:

Umudu çizer misin? Bombalar kan yagdirirken?
Sevinci anlatir misin? Ailen parçalanmisken?
Evine dönebilir misin? Son parani biri çalmisken?
Onlar kaç altin verir? Mezapotamyayi katledersen?
Alin! Satin! Yakin! Ticari seks= politika
Içeri gir Amerika, disari çik ; escalade altinda
Ray ban gözlügünü çikar peki ne gördün?
Gözünde katran siyahi perdeler dogustan körsün!
Kusuru bol birakin unsuru gençlik sayin!
Koyunlastirip barkodlayin
Tohumlayip modalastirin!
Irklastirip çakistirin ki senide Tanri sanalim
internet connection aginda kaçinci bu regenation?
Büyüdükçe ellerimde açti kara çiçekler
Köskünün kapisina serdigim keskin lirikler ve
Bir karanlik odada nükseder dilim ateste,
Madalyon arkasinda Raziel, gizli özne..

[ah real monsters!]

Meleklere Hitaben

Nakarat (2x):
(EMİN)
Ölümlerden ölüm seç beğen!
Dünün kederse sevgilerden,
Düş kur kendine gülüşlerden,
Cigara markaj aklına hapis kederden…
Zaman dalıp geçer,
İnanç varıp deşer solgun renklerden
Hisset bedenimin soğuduğunu Razi,
Doğum ölüm, arası Mekan-ı Cehennem…

Raziel (Verse):

Parlayan gözlerimde dumandan ibaret bir cehennem kalktığım an yatırdı Tanrı
Yasak rüyalara doğdu ellerim… Ben Nerdeyim?
Hangi kelamda bendim? Hangi acıda kaç yaş tükettim?
-Ölüm mü son nokta varılsa?
Takatım kalmadı senaryo kanlı..
Söylenen sözler var ki daraltan aklı, kar yağışlarında saklı ram bakışlarım
Yarına gömülü hiss-i ziyanım, hiss-e hayatım, yok takatım..!
Yaşamaya yorgun bedende ateşim var ki;
Şarkılar çalarken tan vaktine ulaşan gözlerimde doğup ölen binlerce hayal…!
Bin ölü var içimde, sin var düşümün özünde,
Kin var silik kimliklerde,
Din var!! Ellerimle yazılan Aşk var..!!
Acemi şair ben dudakta sarılan mavilik,
Burjuva yasaklar bana haremini,
Dünya meskeninde gönlü saf tek bekçi = Razi…

Nakarat (2x):

Raziel (Verse):

Hayatı yargıda bıraktım,
Çıkmaz yollara daldığım an kaldım yalnız !
Yürekte şadım yıldızlar gözümde kızılca mevsimleri öldürürken alaycı iklimindeyim yine!
Kanadına buhranım sürülmüş bir melekle dansım… zamana kaldım..
İçimde düşsel arbede, yaşanan gerçek duraklar alkali bir renkte
Haliç’in boynuna serilen en derin göz benim mi?
Sesinde yılların esintisi, kuzey rüzgarlarının ellerime aksi,
Yakamoz mevsimi, sancılarıyla büyüdüğüm bu mesken bütün bir Mavî,
Tablosunda flû bir halde bedenim yeniden bir umuda koşarken
Saflığı taşlayan onca yüz sürgün! sinede mahzen misali gömdüm ahali içimde!!
İsyan, Cehennem ağzı rutubetinde oturmuş hüznüme, yazdığım onca kanlı mısra!
Zamansa akıp giden, içimi sevkeden düşlere düştüğüm büyünden,
Saf dokunuşlar bahşeden ruhuma, en taze öpüşten,
İçimde rakseden Melekler çıktığı kapılar hep bu oda, dokunduğun dünya,
Turkuazlığımla döküldüğüm kutsal sevda!

Nakarat (Tekrar):
Outro:
…Raziel (SaproCrew)....Meleklere hitaben: Cennet’le Cehennem arası 4 gün…

[ah real monsters!]

Şeytanla Dans

Son duman ve iLk yaşam,
ÇaLan bu vaLsse dans kaLan,
Donuk yüzüyLe meskenimde Razi.
YaraLı bedene mührediLmiş,
Kurak arazi.
KanatLarında güz,
Yüzünde özLenen güLüştü
Düştü!
GözLerinde yaş
MeLek bu fani aşka vurgun tövbeLendi
Önünde dizLerim çözüLdü
Ruhuma yaraLarından naraLar döküLdü
Sustu!
Körpe ruhtu dramasında
BuraLar güneşin yokLuğuyLa buz kesen sokakLarın
Çaresiz binaLarında can buLan bir öyküydü gördüğüm
Çift taraftı, MADALYON!
MeLekti Razi, $eytan aynı mazi, aynı gafLet
Yaşammı zor sınav ?
GözLerin karardı
Resti çektin!
Büyürken eLLerin...
Parmak uçLarında hüzün...
Sarıydı tabLoLar
ÇiçekLerimse güneşe baktı
Dansa davet ettim $eytanı
HikayesiyLe 2 MeLek
Dansa kaLktı...

Nakarat :

Düş güLüşse
öLümse anıLarı,
Ya$am diLinde kamçı, yaraLarında $arkı oLduLar zamanLa...
MeLeksin! $eytanimLa Dans edermisin ?
ÖLüm yakın, Odam karanLık
LÜTFEN!
Şarkı bitmesin..

Zaman mühür, susar diLim
Acım kaLır, yanar eLim
Sesimde aynı senfoni
Bu aynı dans odamda korkuLarda bedenim
Kollarımda Şeytan, tıpkı ben misaLi
NefesLerimde yıLLarın hezimeti
YıLLarım yıLan sevişLerinde
TabLoLarda aynı sigara dumanı gözLerimde
BuğuyLa okşayan O sis misaLi
NefesLerimLe adını soLudum
KanatLarında sesini buLdum
Titremişti yüreğim...
KeLamım aynı mevkii
Yerin dibinde gizLi
Razi kanLı mahzeninde
Çocuk misaLi tertemiz...
Hüzün vekaLetin içimde aynı
Düş güLüş sefaLeti
Derin bir öykü meLeğim
Ölürmüyüm ? Susarsa meLodi...
Terkederse ruhun bendimi
Hayat donarsa
SayfaLarda yazıLı kaLır o sözLerim
Kapındamıydı eceLim ?
MeLodi susmasin!
MeLek içimde, açtı bak! Intihar çiçekLerim...

Nakarat :

Düş güLüşse
öLümse anıLarı ya$am diLinde kamçı yaraLarında $arkı oLduLar zamanLa...
MeLeksin! $eytanimLa Dans edermisin ?
ÖLüm yakın, Odam karanLık
LÜTFEN!
Şarkı bitmesin...


Önümde hayat...
Koskoca bir yap-boz
Bazı parçadan esinLer vermişim
ÖnemLi saydıkLarım, özeL gördükLerim.
SeninLe konuştuğum insanLarda var içLerinde
ELLErimde kaLanLar diyorum onLara...
GözLerine bakıyorum onLarın
Hareket etmiyorLar sanki...

[ah real monsters!]

Maisiyah

Bir nefes daha sokulsun içine ben gibi
Nedeni yok yaşam ki melodisel bir tablo
Bilinmez hangi acını geride bırakacaksın
Çok değer verirken
Maskelerde farklı ruhlar tadılacak
Şafak sökerken
Kaç kadeh bu dramı afrodizyak sen kokan
Sarhoş anılarında dipnotuysa
Öykünün acıyla sarılan cigaralarda gizli
Bıraksın kendini zamana
İnsanız doğup ölen bedende tek hata
Ömür denen bu düş savaş yaşamda bitmez
Dönüş kısır sönüş kolay
Ölümse son duanda hâkim olsun ellerin
Ki beni de çeksin kendine
Umut doluydu kumbaram  kırık o düşlere
Büyürken acıyla harman tanrısal yaşam
Kalıtsal doğan yaram azar bu dünya sanal
Asıl olan nedir ki kalanı ızdırap harabesi
İçinde süre gelen hayatın kendisi

Gelişti tüm bu dünya gözbebeklerimde
Ufku arama yolunu gösterir sana tüm fısıltılar
Akıntılarda insan sürüsü sokaklarında çöpte ölüsü
Asanın ruhları geceleyin askılıklara
Sabahsa güneşi gör adımlarında kör bir gün
Senaryo aynı balkonumdan gördüğüm tüm bu manzara
Aklımın içinde fırçamın gizinde darbeler tuvallere
Renklerin semada tozpembe
Aldığım nefes parayla eş değer mi ?
Sizin ki mutluluk mu pardon yüzünüz hiç güler mi?
Bilinir acının rengi saklıdır karanlık armonimde
Hüznün ruha muhtaç yaşamı gör hiciv dilimde kördüğüm
Her satır kanatır kavramı küçücük oyunların
Dostluk arası reklâm her kuşak bir mevzi
Kuşanan kalıplarında takibi harbin ortasında
Savrulan bu bedene emanetim melankoli

[ah real monsters!]

Kalbinde Parlayan

Nakarat
Tek bir bendim kör topal yürürdüm gheddolarda
Bir armoniydim can bulan kulaklarında
Bir cesettim eskilerden meçhul kalan
Şimdi tek güneşinim kalbinde parlayan


Gerçeğin içinde sıkışmış basit hayatın
Her gününde yargıladığın sahte dünyanın
Amaçları hayallerinde zıt kangren sonuçlarıyla
Kör sağır ve dilsiz zaman kapında
Sokaklarında kan revan ceset yığınları
Çıkışı kalmamış eski insan fotoğrafları
Bir tetikle son bulacak hayatınsa
Kaçık gururun en gerçek yalandı
Şimdi aynalarla yüzleş yüzünü dön kendine
Neydi halin çocukken böyle miydin?
Büyüdükçe solan her güzel hayalinin
Katili sensin seçimlerinle buraya geldin
Sistemsiz biz herkesle eşitmişiz
İki liraya katil olan çocuklara gebeymişiz
Lisanın bir isyan olsa şayet devrimin adını
Zikreden bir neferim fark et

Nakarat

Şimdi cinayetinde üç sanık var
1.Sokaklar kandan ibarettir andır onlar
2.Göz önünde yozlaşan hayatlar
Propagandalarında sersefil imajlar
3 ise gördüğün bu büyük sistem
Hatimde aslen rapleri kavramak önemli
Hayata dokun çıplak ellerin bakireydi
Lakin kır bu zinciri çevir sen tersini
Madalyonun diğer yüzünde sancılar var
Evet, dünyanın doğusunda da bir hayat var
Noter ki toplumların mangasında
Her kızıl esmer beyaz ve azınlık gruplar
Doğanın kuralı buysa eğlenin velâkin
Tek bir umudun varsa şayet yolunu takip et
Kendi devriminde çiçekler açsın sen yanımdasın
Yarın güneş kalbinde parlasın

[ah real monsters!]

Umuda Bağlı Yollar

Nakarat: (2x)

Her bir düşte korku var ve her yanımda sancılar
hep benimle oldular ve sorgusuzca vurdular…
Geçmiş önüme serili artık -varsa yoksa kalsın saklı!
Baktı dıştan bir umutla gözünü açtı…


Raziel (Verse):

Sıralara kazınan ilk sözlerindi düşle başlayan değil mi?
Yavaş yavaş gelişen dünyanda saf bir sen elinde canlanan duygular
ve yaşadığın sefil durumların ardında yitik o mavi gözlerin!
Aklına düşen o sözler, tasviri imkansız gelirdi…
Hayatının seyrek çiçekleri tek tek solarken seninle yenilerini açsın diye döktüğün gözyaşları, sayfalarına damlardı..
Balkona çıkar sarhoş bu kente çocuksu bakışlar atardın,
Halinden anlardım, kutsallığının şiirlere yansıdığını…
Gün be gün bu buhran aynı yordamıyla farklı farklı vücutlarda karşında farklı yüzler
boş sokakta baş önde, boş adımların…
Aklına yapışan beatlerin ve sonu gelmez tümcelerin içinde sen,
silik bir kimlik gibiydin, hayali bölünen tek mermiyle..
Evine vardığında aynı yabancılar vardı her tarafta odana kapanıp kendini kustuğunda
Kağıtta kalansa yine bendim..
Gözlerinde gördüğüm çocuk hüznünü vurduğun o kırık kalemde,
Düşünde çağlayan nefeste, yorulmadın mı söyle Raziel...!!!?
Echo (Verse):

Günler ayları kovaladı, doğdu güneş benimle
Yorgun, solgun bakışın arkasında saklımı kalacak? -Kalpte sancı var, hayalde Vurgun,
Durgun ve serin suların altında sessizce gezinen bizlerdik
Uğultu var kulaklarımda yaşananlar takip etti hep, arkamda telafi edilemez hatalar peşin sıra gelişen olayların arkasında sessiz kalmış kimler? -gerileme dönemi Menzil zorda,
Düşüncemiz o zaman ilkel, kellifelli ama bir kalender,
Ecelimiz ne zaman bilinmez ama, her insan öleceği yaşta…

Nakarat: (2x)

Echo (Verse):

Ortam kalabalık artık alttan aldık boş görünene üstten çaktık
her bir engelle karşılaştık aştık yalnız adamın yanında biz vardık .
Binlerce kilometre sürecek bir yol bir tek adımla başlar.
Dervişin zikrine bak fikrini al, gözden artık al kan damlar,
Kömür gibi bu kara kapkara düşler, bakış açısını engeller! ömür boyu adanan bakireler bilmem yolunu nerden buluverecekler? Tek gözün olsun dolsun bedenin ışıkla her biri şıkta,
Kafanı kaldırıp gökyüzüne bakma, kaderin elinin altında…

Raziel (Verse):

…Bak dost yüzlerin kalbinde kalk ellerin yüzünde olmasın sözünde tek damla yaş gözünde,
Hırs bürüdün -çık yollarına!!…
Geride tonla maske, ömrünün taşları onca yıl önünde,
Korkma (!) korksan bile;
-Yoldaşlar bu tanışmalar tesadüf olmamalı, (!)
Yakarışlar aynı mikrofonda çabalar huzura imza olacak mı?
Bu saf nefesler sarılan her bir duman gözünde (sadece) bekle!...
Adımların ailen oldu işte melekten ayrı fani olsan bile,
Yürek de ayrı dünya! farkına var. .
Düşlerin adıdır tüm bu şarkılar…

[ah real monsters!]

3 Ceset

Raziel Verse
Üç ceset var önümde üç isim yatar dünümü zehreden kedersiz yazar mıyım?
Hayret etme neden karanlık odaya hapsedildim çocukken
Vurgularda ağladım vekilsiz yarına imza attım RAZİEL
Bir çocuk çelimsiz gökyüzünden düştüm yalnız ölüm sualsiz
Sendin elbet aynı çatıda yüzüme bastığın izmarit vuruşlarında öldüren o iblis
Biz istik kimliğin üç kurşun ektim birine ve yek bir armoniyle çıktım ki ahtım oldu
Yoksun artık satırlarımda tüm günahlarım ve kandilinde söndü senin için son dualarım

Sansar Verse
Üç ceset var sabıkamda cinayetin birincisi yakın zamandan hatıra
Kalbimin birincisi ben kadersiz hep neden ve ben demekten yorgun düşen satırlarım
Ve karanlık yüzler yani bir ışık dahi yoktu gözlerimde gördüm o kadar çıkarcısın ki
Umarım hayat merdivenlerinden çıkarsın ve ben bugün yüzünü gördüm içimde
Bir kıpırtı umursamazca bakışı gördüm içim sıkıldı kaderde vardı arkadan vurulmak
Haykırışımın amacı suçlu sen değilsin tamam, okey benim için rahat etsin

Raziel Verse
Üç ceset var bu dilde cinayetin ikincisinde her şeyin başında ikinci ailem
Pakette gül yüzüm sırtta çanta velâkin aynı yolda hayatın kangren bacaklarında
Git gel okulda aynı kavgalar ve mor suratlar sevgiden yoksun hocalar bastı zihnimi
İki tokatla kahrın adını yazdılar tek kelamda bir kalemde ahirin notunu verdi dengesiz
Hatırlarım dünümde sakladım ve beklemem bu güneşim şimdi hayalimin gizinde tektir
Cahil, demokrat, absürt kamu portresinde çocukların şimdi bir katil ibaresinde

Sansar Verse
Üç ceset sabıkamda cinayetin ikincisi bedenimin bir mimarı cesedimin tetikçisi
Mutluluğa giden yolda SALVO�NUN kötekçisi sana demek istediğim
Ölmeyi hak etmedim şişelerde bulursun kaybolan evladını
Mevla�ya baktığımda sigaralıkta baydı hep havaydı aldığımız hep sınıftı kaldığımız
Bir çakmaktı çaktığımız bir mezardı yattığımız bir kazaydı yaptığımız
Kusura bakma gümüş kurşundu sıktığımız litrelerce kan var

Raziel Verse
Şimdi üç cinayet sonrasında sigara molası nezaret korku dolu kaçışlarım son mekânı
İhanet merkezinde varoş döngel yavaş yavaş yok olsun bedenim çünkü sistem şeytan
Bizde var olan sizden artan maddiyat tavan yapar banka hesaplarında bir dünya zırhında
Tutsak gizli korkular velâkin patron herkese düşman cepte tanrı tan vakitlerinde
Şömine başı bir duble viski bir bakışta manzaranda gezdiğim sokaklar
Dünya terazisinde denge kayıplarda şimdi üç ceset önümde suçlu aranmakta

Sansar Verse
Üç ceset var bugün birisi ben üç adette çarşaf biri kefen birisi kanlı birine sigara sardık
Sabahı bulamadık nedense bu gece yarıda kaldık başrolünde yoktuk
Bu filmin arada vardık ufuğa baktık yinede yazdık ataçladık kelimeleri ve amaca vardık
Birazda benden bahsedelim gününde üç cesettik bir dosya üç cesettik sabıka
Üç cesettik kompozisyon bulunduğun pozisyon sanki kanalizasyon benim giysiler paçavra
Sizinkilerse concon benim mezarım bir anıt sizinkiler kalıntılarda

[ah real monsters!]

Kırmızı Kurdele

Güneş doğar bu kente uyanan aynı bedenin aynı sen
Aynı ellerin gibi yorgun garip değil mi?
Hızlı akan o dünya kalabalık görür gülerde
Gözlerinde gördüğün yılların harabesi
Bakışlarında saklı duvarların resimleriyle kaplı
Suspus olmuş her bir kimlik mührü vurmuş diline
Sessiz ağlayışlar sunmuş geceyi sürreal bu tablomuzda
Fırçam ıslak gözlerinde dans ederken
Bugün daha mı farklı her bir günden
Bugün daha mı bitkin düştün sebepsiz öylece
Yılların kaçışları bizi mi vurdu en derinden
Ruhu teslim etsen şeytanımız nerede sarhoş
Kimse göremez acının ikliminde yatan o narin bedenini
Çek bu perdeyi kaldır her şeyi
Dağıt ve ağla son kez gülümsemeni as duvarına
Baktıkça ibret al güven zamana muhtaç
Her anı diğerine varan garip bir evham
Her acın dokunamadığın kadar özel bu meleğine

Nakarat
Anılar aldı vurdu seni de tıpkı ben gibi
Kalana baktın gördüğünse acıların mesaisi
Sesin kesildi güneşe sunduğunda gün
Yarım bir tümce merhaba ve elveda
Herkese ve her şeye
Silah ve kurşun masada bekler alkolik ifadelerle
İçini titreten tüm o sancılar ıslatır bu kenti
Tek sual kapında bekler
Şimdi gitme kal dokunamasamda hisset sadece

Doğduğundan bu yana bağlanan kaç hüzündü kördüğüm
Bu kurdele çocukluk yansımaları yalansız
Şefkatinse sevginin salıncaklarına bağlı kalmış
Hepsi aynı gel-git aynı medcezir
Sular kabardı bak fırtınan bu kente istila
Odana varan o zor adımların kararlı lakin güçsüz
Zor bela yürürken gözlerinde buğulu sancılar
Harabelerde başrol kimdi kahramanı
Yırtılan bu ruhun tetiğe uzanan ellerin günahını saymazsak
Kimdi suçlu göz pınarlarındaki o yüz kimdi
Kimken kim olan kilit isim değişen hayat mı?
Ya da sonuç mu acaba acının katları
Elin ölümde şimdi tetiğe vardığın bu noktada
Her yanım sancıyor içimde hissettiğim bir sen var
Geriye al zamanı kitle tüm bu dramı
Kurdelende mührü bas ve fırlat derin nefesler al
Değişti her şey biraz uzan ve düşün istersen
Ellerimi uzattım dokun şimdi koy kalbine..